Rubriek: Wijkkunsten
Teddies in space
Hoe creatief is Votulast? Op zoek naar kunstenaars blijken er veel in Votulast te wonen en werken. In de vijfde aflevering van deze 6-delige rubriek: Teddies in Space.
Op een dag besloot Philipp Jordan wel honderd teddyberen te schilderen. Maar toen hij de doeken ophing, vond hij de impact ervan niet groot genoeg. Die middag belde hij zijn vrouw op: "Ik heb negenhonderd extra doeken besteld. Ik ga van die honderd Teddies er duizend maken." Het idee was dat iedereen die de ruimte met al die teddyberen zou betreden, zich een beetje ongemakkelijk zou voelen. Het zijn eigenlijk gewoon schattige teddyberen, maar ze kijken je van alle kanten aan.
1000 Teddies
"Ik heb nooit iets gemaakt waar ik geen plezier in had. Maar bij het schilderen van duizend Teddies gaat het op een gegeven moment toch wel voelen als werk," vertelt de Duits-Nederlandse kunstenaar in zijn atelier bij de Amsterdamsestraatweg. De 1000 Teddies installatie heeft in Oostenrijk, Duitsland en ook in de VS gehangen. Ze verkopen nog steeds goed, dus schildert hij er steeds meer bij om het aantal op duizend te houden.
Vrolijk en een beetje gek
"Ik ben een beetje zoals mijn werk", zegt Philipp: "vrolijk en een beetje gek. Eigenlijk is mijn hoofdthema 'de kinderjaren' en zijn de Teddies daar voor mij het icoon van," vertelt hij terwijl hij schilderijen uit de kast trekt. De teddyberen komen in veel van zijn doeken terug. Soms gebruikt hij ze alleen maar als patroon. Ook heeft hij grote Teddies van massief hout en van kunststof als 'design toy'.
Fietsen langs de grachten
Als kind tekende Philipp al hele strips. Die kopieerde hij dan en verkocht ze voor 30 Pfennig aan zijn klasgenoten. Op zijn veertiende begon hij met graffiti. Na zijn studie Illustratie in Duitsland wilde hij graag naar het buitenland. Hij koos voor Nederland, omdat hij het hier zo mooi vond. "Ik woon nu zo'n tien jaar in Utrecht en als ik op m'n omafiets langs de grachten fiets, voelt het nog steeds als vakantie." Eerst woonde hij in Wittevrouwen en nu in de Vogelenbuurt. "De Vogelenbuurt is handig als je zoals wij drie kinderen hebt: de huizen zijn groter. Er hangt hier een relaxte sfeer, en het is ook een beetje stads."
Schouderklopje
In zijn atelier staat op een ezel het werk waar hij mee bezig was voor wij binnenkwamen. Het is een monster in de vorm van een raket. Zijn kop is al blauw, zijn lijf is nog zwart. Philipp tekent graag met olieverf-krijt op een zwarte ondergrond. "Dan komen de kleuren beter uit. Het is een hoop detailwerk en als je een streepje te ver doortrekt, kun je weer opnieuw beginnen," vertelt hij. "Maar dat is gelukkig nog nooit gebeurd." Dit monster gaat mee naar Düsseldorf voor een expositie in september. Het is al tegen negen uur 's avonds als we weggaan, maar Philipp kruipt nog achter de ezel om het monster af te maken. Hij probeert altijd zijn kunstwerken op het einde van de dag af te hebben. "Ik vind het fijn om 's avonds naar het resultaat te kunnen kijken en mezelf een schouderklopje te geven."
www.teddiesinspace.com PM
Reacties
Ik vindt de muurschilderingen prachtig van Philip Jordan zou graag eens willen weten of hij dit ook op garage deur maak en wat de kosten zijn
door Filip van alfen op vrijdag 15 augustus 2014 om 18:06
Reageer
Met onderstaand formulier kunt u reageren op dit artikel. Alle velden zijn verplicht. Uw e-mailadres verschijnt niet op de site. Na het versturen van uw reactie ontvangt u een e-mail met daarin een link. U moet op die link klikken om de reactie op de site te laten verschijnen.
Ook in deze krant
2013 no. 5, oktober en november
Bouw je eigen huis
• lees artikel
Borrelen met de buren in de Nieuwe Koekoekstraat
• lees artikel
Waarom de molen niet meer draait
• lees artikel
Bomen weg? No shit!
• lees artikel
Teddies in space
• lees artikel
Mens en Wijk
• lees artikel
Bewust Biologisch Lekkers
• lees artikel
Mooi staan wezen
• lees artikel
Votulastladder
• lees artikel