Rubriek: Jur vertelt...
Hoe was het vroeger in de wijk? In deze rubriek laten we wijkbewoners over verschillende decennia vertellen. Deze keer: Jur, al 65 jaar bewoner van de Abraham Bloemaertstraat, vertelt over de jaren 50.
"Van origine ben ik geen echte Utrechter, maar opgegroeid in het mooie Drenthe. Hijn, wat later mijn vrouw werd, leerde ik in de nadagen van de oorlog kennen als onderduiker. Zij kwam, door de honger gedreven, uit Utrecht. Waren er in Drenthe niet genoeg mooie meisjes, zult u zeggen. Wis en warempel wel, maar ja, u weet hoe dat gaat. Alles wat van ver komt is lekker, en voor mij was Utrecht toen heel ver. Toch verliep alles niet zo gladjes, want ik ging na de oorlog eerst een jaartje of 3 naar toen ‘ons Indië’.
De techniek was nog lang niet zo ver gevorderd als nu en de communicatie ging dan ook per post. Brieven die soms wel 14 dagen onderweg waren. Maar eindelijk, na 3 jaar zagen wij elkaar weer en vielen in elkaars armen. ’t leek Memories wel.
Dat dit alles geen bevlieging was, wordt wel duidelijk uit het feit dat wij samen 57 jaar getrouwd zijn geweest. Helaas is mijn wederhelft inmiddels overleden. Hoe is dat als je zo lang met elkaar verweven bent geweest? Wel, alsof er van jezelf een stukje geamputeerd wordt. Gelukkig hadden wij 3 kinderen die, dit terzijde, 'stuk voor stuk een ster verdienen', er mede toe hebben bijgedragen alles weer een plekje te geven, zoals dat zo mooi gezegd wordt.
Terug naar het begin. Het lukte me hier werk te vinden en met wat spaarcenten en heel veel hypotheek een huis te kopen, om aldus aan woonruimte te geraken. Iets dat in die naoorlogse jaren bijzonder schaars was. Ja, ons kleine wereldje zag er toen wel heel anders uit.
De bakker kwam nog aan de deur alsook een vrouw met emmers vol mosselen. Verder wekelijks de schillenboer en het draaiorgel. Als mijn vrouw jarig was liet ik op verzoek, voor een halve gulden, het “Lang zal ze leven” spelen. En eenmaal had mijn vrouw op mijn verjaardag de “Veermannetjes” op laten draven om voor mij het schone lied 'Op die grote, stille heide' te spelen. Ik was zo ontroerd dat ik de muziekmakers een echte rijksdaalder gaf. Destijds een rib uit mijn lijf.
Ook vanzelfsprekend was dat bij menigeen nog het touwtje uit de deur hing, zodat kinderen makkelijk naar binnen konden. Er waren overal nog heel veel kleine winkeltjes, vooral in de Koekoekstraat.
Hier heb ik nog een mooie anekdote over. Op zeker moment had ik een tante uit Drenthe op bezoek. We zouden, zoals wij dat hier zeggen, ‘de stad in gaan om te winkelen’. Dat vond ze prachtig, want de winkels in haar dorpje waren op 1 hand te tellen.
Goed, we zouden de stad in lopen door de Koekoekstraat, maar juist aan het begin zat een schoenenzaak. Wel, zet een vrouw bij een schoenenzaak, dan ben je wel even bezig. Daarnaast een winkel vol garen en band en nog veel meer zaken waarin vooral vrouwen geïnteresseerd waren. Even verder, op de hoek met de Havikstraat, Van Zijls Herenmode. Daar kon mooi een stropdas worden gekocht om thuis haar man mee te verrassen. Zo togen wij verder en kwamen aan bij Evora, een winkel waar potten en pannen, kopjes en schoteltjes en nog heel veel meer te koop was. Ook daar was je wel even bezig. In de Koekoekstraat waren nog veel meer winkeltjes. Speciale belangstelling was er voor een delicatessenwinkel.
Aan het eind van de middag waren wij aan het eind van de straat aangeland. Er zat daar op de hoek ook nog een echte bakker waar het lekkerste gebak van heel Utrecht werd verkocht, mooi om wat van mee te nemen voor ’s avonds voor bij de koffie. Ondertussen heeft mijn tante nooit de winkels in de stad gezien, maar ze heeft wel een heerlijke middag gehad, waar ze nog lang over na sprak.
Overigens, het verhaal wil dat de Koekoekstraat vroeger 'Koeievechsweg' heette, een zandweg die leidde naar een boerderij, op de plek waar nu Overvecht is gebouwd. Die boerderij heette De Koeievech, wat letterlijk ‘koeienvlaai’ betekent. Er was daar veel viswater. In boerderij De Koeievech was clandestien een borrel te verkrijgen, waar menige visser gebruik van maakte. Als zo’n visser thuis kwam en er werd gevraagd naar de vangst, dan werd dat nog wel eens overdreven en zeiden de mensen, ‘met dank aan De Koeievech’. Er wordt beweerd, dat daarvan het gezegde 'Dat dankt je de Koekoek' vandaan komt.
Toen er rond 1900 veel gebouwd werd aan deze kant van de stad, nam de gemeente het besluit de 'Koeievechsweg' te veranderen in “Koekoekstraat”. Dat stond al heel wat netter. Omdat er gevogelte genoeg voorhanden is, besloot men ook alle andere straten een vogelnaam te geven. Ja, de Koekoekstraat was evenals de Adelaarsstraat een van de slagaders van de wijk.
Veel heb ik zien veranderen in de 65 jaar dat ik hier woon. Buren heb ik zien gaan en komen zoals ook vele bedrijven verdwenen. De Benenkluif, Houtzagerij Jongeneel, de Melkcentrale, de Lubro Bakkerij, Gamma en recentelijk nog Garage Dingemans. Verder werd een stukje Keizersgracht gedempt en ook het riviertje langs de Zaagmolenkade waar ik, heus waar, nog op geschaatst heb.
Ook al lang verdwenen is de Christelijke Basisschool bij de Havikstraat. Maar er zijn links en rechts ook veel nieuwe woningen gebouwd, zoals de Talmalaan en omgeving. En bij Zijdebalen wordt een compleet nieuwe woonwijk uit de grond gestampt.
In al die jaren is Utrecht van een doodse, saaie stad nu een bruisende stad geworden. In het begin schreef ik dat ik van origine geen echte Utrechter ben, maar na al die jaren heb ik Utrecht wel echt omarmd en voel ik mij ook een echte Utrechter. Ook ben ik al jaren door dik en dun trouwe supporter van onze FC Utrecht. Ja, er zijn slechtere plaatsen te bedenken om te wonen toch?" LDR
Reageer
Met onderstaand formulier kunt u reageren op dit artikel. Alle velden zijn verplicht. Uw e-mailadres verschijnt niet op de site. Na het versturen van uw reactie ontvangt u een e-mail met daarin een link. U moet op die link klikken om de reactie op de site te laten verschijnen.
Ook in deze krant
2016 no. 3, Mei
Alles in een zak proppen werkt niet
• lees artikel
Te gast in Votulast
• lees artikel
De tuin die de straat veroverde
• lees artikel
Jur vertelt...
• lees artikel
Studenten klussen in de wijk
• lees artikel
Schoon! Met dank aan Diny
• lees artikel
Tussen – religieuze – Kunst en Kitsch in de Josephkerk
• lees artikel
Marktplaats in de wijk
• lees artikel